Door de sluiting van de tunnels ontstonden hier en daar files in de stad, We moesten
daardoor via de singels omrijden om iedereen op te halen. Wat vertraging dus, maar
ondanks dat kwamen we rond half twee bij de Gitstappermolen aan. Het was even
onduidelijk hoe laat en waar precies de geluksexpres zou arriveren. Bus twee arriveerde even
voor twee uur nagenoeg gelijk met de geluksexpres.
We werden netjes geholpen met instappen en de reis begon. De begeleider van de
geluksexpres Pierre Jeurissen, vertelde onderweg veel bijzonderheden over het
landschap, de geschiedenis van kasteel Daelebroek en sporen uit de tweede wereldoorlog
zoals de nog zichtbare tankgraven aangelegd door Oekraïense dwangarbeiders. De rit ging
ook voor een groot deel over zandpaden dwars door het Meinweggebied. Pierre bleek nog
een oud klasgenoot van mij te zijn uit de HBS tijd van pakweg 60 jaar geleden! Hij las
tijdens de rit mijn gedicht over de geluksexpres voor zodat iedereen het kon horen via de
luidspreker. Ik had iedereen van mijn bus al eerder een papieren exemplaar gegeven. (in
de bijlage het betreffende gedicht)
De rit duurde ruim ‘n uur. Iedereen was hier erg over te spreken. Daarna nog koffie met
wat erbij op het terras en rond 17.00 uur weer naar huis met een busje vol tevreden
dames.